سیاه برگ

کسی مرا به جز خودم به عشق مبتلا نکرد

وگرنه بی گناه بوده آنکه اعتنا نکرد

به کوه خیره می شوم به وقت غرش غرور

همیشه عاشق است آن کسی که ادعا نکرد

شتافتم برای او، شتافت سوی دیگری

چه زود می شتابد آنکه زود اقتدا نکرد

چه می شود که اولین نگاه میخورد گره-

به چشم های بسته ای که او دوباره وا نکرد

به چشم های بسته ات قسم که خسته از من است

که هیچ کس مرا چنین به درد آشنا نکرد

چه می توان نوشت بر سیاه برگ روزگار

که او، یک نگاه هم بر این نوشته ها نکرد

حسین حیدری رهگذر

مجموعه هفتم

(عفونت مزمن ریه)

فصل دوم

قسمت دوم